Wijnranken, zo ver het oog reikt

Donderdag, 12 mei

Dag 58: Saussignac - Pellegrue - 26,2 km - 1449,0 km

Gisteren voor mijn eigen maaltijd gezorgd. Daarna nog de eerste helft van de eredivisiewedstrijden ‘gezapt’ en om 9 uur licht uit. 
Vanochtend om half 8 de deur uit want ik wilde op tijd de sleutel(-code) in de mairie van Pellegrue kunnen halen.

De hemel was bewolkt maar prachtig.

Een hele afwissseling als je dat met de afgelopen weken vergelijkt. Naarmate de ochtend vorderde werd het donkerder en ik kon het in de verte horen donderen. Ik heb het dan ook niet droog gehouden.

De regen duurde een kwartiertje en gelukkig had ik de hoes over mijn rugzak gedaan en mijn regenjas aangetrokken. Die laatste kon dus na 20 minuten weer uit.

Ik had een route uitgezocht die afweek van de uitgezette route, want die scheelt me een dag wandelen. Het gevolg was dat ik de hele dag tussen de wijnranken liep. Niet vervelend, maar voor het verhaal in dit blog is het niet spannend.

Iedere boerderij noemt zich chateau. En waarom ook niet? Een leuk plaatje op een etiket is belangrijk.

Onderweg geen dorp of gehucht waar je iets te eten of te drinken kunt kopen. Gelukkig wel een bankje gevonden waar ik tijdens het lunchuurtje de meegedragen boterhammen kon nuttigen en een beetje kon uitrusten.

Ik kwam meer dan op tijd aan in Pellegrue, dat volgens mij kraanvogel betekent.

Naar de mairie om mijn bijdrage van € 10 te betalen en om te horen wat de sleutelcode is. En uiteraard om het stempeltje in mijn pelgrimspaspoort te scoren.

Lekker douchen en een klein wasje doen om daarna naar de enige bar te gaan die hier nog open is voor het etappebiertje:

Omdat Monique vindt dat ik overdag te weinig drink, heb ik ook maar een tweede besteld.

Er komt hier iedere donderdagavond een pizzabakker langs, die in zijn camion verse pizza’s bakt. Ik ga er van genieten!

Mooie donderdagavond voor alle lezers!